Λέσχη Ανάγνωσης Συλλόγου "Αργώ" Δευτέρα 22/1 συζητάμε με τον συγγραφέα Μιχάλη Αλμπάτη για το τελευταίο του μυθιστόρημα "ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΣ ΘΑΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ"

 "ΑΡΓΩ" ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,  

η Λέσχη Ανάγνωσης του Πολιτιστικού-Επιστημονικού Συλλόγου "Αργώ" σας προσκαλεί σε συνάντηση τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2024, στις 19:30 μ.μ. στα γραφεία του συλλόγου μας, Σοφ. Βενιζέλου 20 και Καραολή Δημητρίου στο κέντρο του Χαλανδρίου.  

Σε αυτή τη συνάντηση, θα συζητήσουμε με τον συγγραφέα του μυθιστορήματος Μιχάλη Αλμπάτη για το τελευταίο του μυθιστόρημά "ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΣ ΘΑΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ", εκδόσεις Νήσος. 

Τη συζήτηση συντονίζει ο Φιλόλογος Σταύρος Μποφυλάτος.  

Σας περιμένουμε να μοιραστούμε από κοντά τις σκέψεις μας για αυτό το συναρπαστικό βιβλίο που μας ταξιδεύει στην δεκαετία του 1950 και αναδεικνύει την εκπληκτική ικανότητα ενός νεαρού αγοριού να ακούει τις σκέψεις των νεκρών.   

Δηλώστε τη συμμετοχή σας στο e-mail  argohalandriou@yahoo.com

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Μιχάλης Αλμπάτης γεννήθηκε το 1973 στον Ζαρό, στους νότιους πρόποδες του Ψηλορείτη. Ζει στο Ηράκλειο. Άλλα έργα του: Ο κώλος της Άννας (Απόπειρα, 2018) Κάρτα Ελεύθερης Πρόσβασης (Απόπειρα, 2019).

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Αρχές της δεκαετίας του 1950, σ' ένα χωριό της Κρητικής ενδοχώρας, ένα νεαρό αγόρι ανακαλύπτει, στην κηδεία κάποιου συγγενή του, πως έχει την ικανότητα να ακούει τις σκέψεις των νεκρών. Κανείς δεν τον πιστεύει αρχικά, όταν όμως αποδεικνύει δημόσια το αληθές των ισχυρισμών του, ένας θείος του, συνειδητοποιώντας τις δυνατότητες οικονομικής εκμετάλλευσης που ανοίγονται μπροστά τους, τον πείθει να φύγουν απ' το χωριό και ν' αρχίσουν να περιοδεύουν στα χωριά του κάμπου προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σαν "διερμηνείς των πεθαμένων".
Από χωριό σε χωριό κι από κηδεία σε κηδεία, κάθε νεκρός διηγείται την δική του ιστορία, φανερώνει τα δικά του μυστικά και δίνει τις δικές του απαντήσεις στον γρίφο της ύπαρξης· μόνο που οι νεκροί λένε πάντα την αλήθεια, και οι ζωντανοί δεν θέλουνε αλήθειες να ακούσουν...
"Η επομένη ήταν Κυριακή και, όπως έκαναν πάντα, είχαν κινήσει πρωί πρωί με τη μητέρα του και την αδερφή του για την εκκλησιά. Φυσικά, τα χθεσινά γεγονότα στην κηδεία της γρια-Ξώφαινας είχαν διαδοθεί από στόμα σε στόμα και αποτελούσαν το κύριο θέμα συζήτησης σ' ολόκληρο το χωριό. Στον δρόμο για τον Αϊ-Γιώργη, αλλά και μέσα στην εκκλησιά, όταν άναψε το κερί κι έπειτα που στάθηκε μπροστά απ' το ιερό μαζί με τους άλλους άντρες, τα βλέμματα όλων στρέφονταν επάνω του δίχως ίχνος κοροϊδίας πια, αλλά φορτισμένα με ανησυχία, δέος ή φόβο, ενώ τα χείλη τους ψιθύριζαν την ώρα που από μπροστά τους περνούσε: "Μιλάει με τους νεκρούς!", "Ακούει τους πεθαμένους!". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ

Μέχρι να ξεκινήσεις να διαβάζεις το βιβλίο του Μιχάλη Αλμπάτη «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» δεν μπορείς να φανταστείς τι σε περιμένει. Ξεκινάει με έναν τίτλο-αναφορά σε μια φράση από το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο –«ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς»– που είναι αρκετά παραπλανητικός, γιατί το βιβλίο μπορεί να ξεκινάει με έναν θάνατο και να έχει στον τίτλο του δύο φορές τη λέξη «νεκροί», κάνοντάς το να ακούγεται «βαρύ» και μακάβριο, αλλά δεν έχει καμία σχέση με κάτι που θα παρέπεμπε σε θρησκευτική αναφορά.

Είναι ένα απολαυστικό μυθιστόρημα από κάθε άποψη, συναρπαστικά δομημένο, με άψογη αφήγηση και ήρωες αληθινούς, σάρκινους, πλασμένους με τόση μαεστρία που φτάνεις στο τέλος μετά από 468 σελίδες και εύχεσαι να ήταν άλλες τόσες. (LIFO, 31-01-2023)