Αγαπητές φίλες και φίλοι,
η Λέσχη Ανάγνωσης του Πολιτιστικού - Επιστημονικού Συλλόγου Χαλανδρίου "Αργώ" σας προσκαλεί τη Δευτέρα 23 Iανουαρίου 2023, ώρα 19.30, στη παρουσίαση-συζήτηση για το μυθιστόρημα του Αλέξη Πανσέληνου "Λάδι σε καμβά", εκδ. Μεταίχμιο.
Συμμετέχουν:
Κλεοπάτρα Δίγκα, ζωγράφος,
Μαρία Στασινοπούλου, συγγραφέας
Αλέξης Πανσέληνος, συγγραφέας
Την παρουσίαση-συζήτηση θα συντονίσει η φιλόλογος Γεωργία Τεμπέλη.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του συλλόγου μας (Σοφ. Βενιζέλου 20 και Καραολή & Δημητρίου, στο κέντρο του Χαλανδρίου).
Δηλώστε τη συμμετοχή σας στο e-mail: argohalandriou@yahoo.comΟ Αλέξης Πανσέληνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και δικηγόρησε ως το 1997. Πρώτο του βιβλίο, το 1982, η συλλογή Ιστορίες με σκύλους. Ακολούθησαν η βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος Μεγάλη Πομπή (1985, επανέκδοση από το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2013), τα μυθιστορήματα Βραδιές μπαλέτου (1991, επανέκδοση από το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2016), Ζαΐδα ή Η καμήλα στα χιόνια (1996, επανέκδοση από το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2010), Ο Κουτσός Άγγελος (2002), Σκοτεινές επιγραφές (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2011) που τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω 2012, Η κρυφή πόρτα (2016) και Ελαφρά ελληνικά τραγούδια (2018) για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Ένας τόμος με δοκίμια (Δοκιμαστικές πτήσεις) το 1993, η συλλογή διηγημάτων Τέσσερις ελληνικοί φόνοι (2004), μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας όπως Ο Βλακοχορτοφάγος του John Barth (1999) και το αυτοβιογραφικό Μια λέξη χίλιες εικόνες (2004). Απέσπασε το Μεγάλο Τιμητικό Βραβείο του Αναγνώστη 2020 για το σύνολο του έργου του.
- - -
Περιγραφή του βιβλίου
Καλοκαίρι 1966. Ο Σπύρος, µαθητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, περνά τις διακοπές του φιλοξενούµενος από την οικογένεια ενός ζωγράφου στο νησί. Είναι ένα σηµαδιακό καλοκαίρι, όχι µόνο για τον ίδιο αλλά και για την οικογένεια που τον φιλοξενεί. Λίγο αργότερα, ο Απρίλιος του ’67 αλλάζει τα πάντα στη ζωή του. Η ιστορία του Σπύρου είναι η ιστορία και πολλών άλλων της γενιάς του. Είναι η ιστορία ενός νεαρού ζωγράφου που αρνήθηκε να προδώσει την παρέα του αλλά πρόδωσε το όνειρό του. Τότε, µέσα της δεκαετίας του ’60, ο κόσµος όλος ήταν όπως εµείς – είκοσι χρονών. Μαζί µε εµάς είχε ξαναγεννηθεί η ζωή, όλα είχαν αλλάξει, ακούγαµε τα νέα τραγούδια που έπαιζαν στις µπουάτ της Πλάκας, τον Τιπούκειτο, την Απανεµιά, το Συµπόσιο, τη Ρουλότα και ένα σωρό άλλες. Αντί για τις ντιζέζ µε τα µικρόφωνα, νέοι τραγουδιστές, κορίτσια και αγόρια που θα µπορούσαν να είναι συµµαθητές µας στη Σχολή, παιδιά κι εκείνα σαν εµάς, µε φωνές απλές, χωρίς στόµφο, έλεγαν τα καινούργια τους τραγούδια πάνω σε στίχους που είχαν καθαρή ποίηση. Το φως µιας επανάστασης αχνόφεγγε, ο παλιός κόσµος βούλιαζε και εµείς, αποµακρυσµένοι από το όλο και πιο απρόσωπο κέντρο της πόλης, κρυµµένοι στις παραµεληµένες γειτονιές της, φέρναµε τον καινούργιο.
Απόσπασμα από το κείμενο
«ΛΑΔΙ ΣΕ ΚΑΜΒΑ» ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ
Ο σπουδαίος λογοτέχνης Αλέξης Πανσέληνος μας συστήνει το νέο του βιβλίο και εξομολογείται γιατί το έγραψε. Όπως μαρτυρά ο τίτλος, το Λάδι σε καμβά έχει να κάνει με ζωγραφική και με ζωγράφους. Αυτά δηλαδή είναι το σκηνικό και οι ρόλοι. Λίγο ευρύτερα κοιτώντας έχουμε να κάνουμε με την ιστορία πολλών ανθρώπων της δικιάς μου γενιάς που η δικτατορία του ‘67 ανέκοψε την άνθησή τους και καυτηρίασε τη νεανική τους ορμή – για επτά ολόκληρα χρόνια, τόσο κρίσιμα για όσους ήμασταν τότε στα 20, στα 22, στα 23 μας. Ο ήρωάς μου είναι ένας νεαρός σπουδαστής στην ΑΣΚΤ, σπουδάζει ζωγράφος ακολουθώντας το ταλέντο του και είναι αποφασισμένος να μην ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη πορεία ζωής του έμπορου πατέρα του, ενός ματαιωμένου καλλιτέχνη. Το τελευταίο ξένοιαστο καλοκαίρι της ζωής του όμως είναι το καλοκαίρι του 1966 – έναν χρόνο πριν από το πραξικόπημα. Και από την επόμενη χρονιά και έπειτα όλα αλλάζουν στη ζωή του ίδιου, της οικογένειάς του και των φίλων του.
Έγραψα αυτό το μυθιστόρημα αναπολώντας εκείνα τα τελευταία ξένοιαστα καλοκαίρια μας πριν από τη Χούντα, όταν η ζωή φάνταζε σαν πλατιά λεωφόρος που ήμασταν έτοιμοι να την διανύσουμε προς τα όνειρά μας. Είναι μια εποχή για την οποία δεν είχα μιλήσει ως τώρα, μια εποχή που σημάδεψε την υπόλοιπη ζωή πολλών από εμάς, τραυματίζοντάς μας. Η αφήγηση αυτή τη φορά είναι πρωτοπρόσωπη και ευθύγραμμη, βασικά επειδή κάποιος που διηγείται τη ζωή του λογικά ακολουθεί τη φυσική αλληλουχία των γεγονότων, αλλά και επειδή έτσι πιστεύω ότι θα συνδέσει πιο αποτελεσματικά ο αναγνώστης την αρχή του μυθιστορήματος με το τέλος του και θα διακρίνει πιο ξεκάθαρα το πώς όσα διαδραματίζονται το καλοκαίρι εκείνο του ‘66 προαναγγέλλουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της ζωής του ήρωά μου, πολλές δεκαετίες αργότερα.
Η ζωγραφική είναι μια τέχνη που αγάπησα πολύ και ήταν υπέροχη σύμπτωση ότι είχα φίλους ζωγράφους, ενώ και στον στενό οικογενειακό μας κύκλο, όταν ήμουν παιδί, υπήρχαν ζωγράφοι φίλοι των δικών μου. Από αυτούς όλους ήρθα πολύ κοντά σε αυτή τη σπουδαία τέχνη και έμαθα αρκετά από τα μυστικά της. Αν και ποτέ δεν ζωγράφισα ο ίδιος, ήμουν σε θέση να καταλάβω πώς λειτουργεί η έμπνευση και πώς ένα φυσικό ταλέντο μπορεί να εξελιχτεί σε μια ξεχωριστή, σημαντική τέχνη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου