"ΑΡΓΩ" Πολιτιστικός - Επιστημονικός Σύλλογος Χαλανδρίου
Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ γράφει, μεταξύ άλλων, και για το βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου «Πες της» (εκδόσεις Πόλις) στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Στο «Πες της» του Χρήστου Οικονόμου μια κούριερ αφηγείται με καταιγιστικά παραθετικό τρόπο και ασχολίαστα τις εμπειρίες της με τους παραλήπτες των δεμάτων ή φακέλων που επιδίδει, απεικονίζοντας έναν εξαρθρωμένο κόσμο παράνοιας, εξαλλοσύνης, αλλά και μοναξιάς, με επεισόδια που φτάνουν από θεωρίες συνωμοσίας και παραληρήματα μεγαλείου μέχρι τη σουρεαλιστική συζήτηση μιας θεατρικής ομάδας για το πώς θα συμμορφώσει το έργο που πρόκειται να ανεβάσει με τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας για τα γραμματικά γένη. Αυτή η φρενήρης εναλλαγή σκηνών και καταστάσεων, πότε ιλαροτραγικών πότε σπαρακτικά συγκινητικών (μερικές φορές και τα δύο μαζί), πλαισιώνεται από μια ιστορία σε πολύ διαφορετικό κλίμα, ρυθμό και τόνο, πιο χαρακτηριστική για την πεζογραφία του Οικονόμου, με επίκεντρο μια ιδιότυπη πένθιμη τελετουργία, που θα σμίξει στο τέλος παρήγορα με ένα ανάβρυσμα της ζωής.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Χρήστος Οικονόμου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Μεγάλωσε στην Κρήτη και στον Πειραιά. Στην πεζογραφία εμφανίστηκε το 2003 με τη συλλογή διηγημάτων "Η γυναίκα στα κάγκελα" εκδ.Ελληνικά Γράμματα. Η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, "Κάτι θα γίνει θα δεις" (εκδ. Πόλις, 2010), τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος και μεταφράστηκε στα ιταλικά (Editori Riuniti, 2012) και στα γερμανικά (C.H. Beck, 2013).Ακολούθησαn οι συλλογές διηγημάτων ,"Το καλο θα έρθει από τη θάλασσα,εκδ.Πόλις,2014,"Οι Kόρες του Ηφαίστου,, εκδ.Πόλις 2017 και η νουβέλα "Πες της", εκδ.Πόλις 2023. Διηγήματά του έχουν εμφανιστεί σε πολυάριθμες ελληνικές και ξένες ανθολογίες, μεταφραστεί σε δεκαεπτά γλώσσες συνολικά και έχουν μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Επίσης έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, το Prix Litterature des jeunes Europeens,το Chowdhury Prize in Literature,το Ο..Ηenry Prize for Short Fiction.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
«Καμιά φορά, όταν το φως χαμηλώνει και μεγαλώνουν οι σκιές, μου φαίνεται ότι κυκλοφορώ σ' αυτούς τους δρόμους χρόνια και χρόνια ατέλειωτα, ολόκληρο αιώνα, ότι ξέρω πια κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, πηγαίνω πια με τα μάτια κλειστά, είμαι πια δρόμος κι εγώ, πότε άδειος πότε γεμάτος, πότε με φως πότε σκοτεινός, για να βρεις τον δρόμο πρέπει να γίνεις δρόμος, ναι, αλλά ο δρόμος είναι δρόμος αν δεν τον περπατήσεις, η λαμπάδα είναι λαμπάδα αν δεν ανάψει, το μαχαίρι είναι μαχαίρι αν δεν κόψει;
Πες της σ' αγαπάω πολύ και δεν θα το ξανακάνω». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Εφτά χρόνια τώρα έχω δει πολλά κι έχω ακούσει άλλα τόσα, είναι η φύση της δουλειάς τέτοια, είναι και η δική μου, πάω πάντα παντού, ό,τι ώρα και μέρα να 'ναι, κοντά ή μακριά, με βροχή, καύσωνα ή χιόνι. Το "Πες της" είναι η ιστορία μιας κούριερ που περιπλανιέται σαν αερικό σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, σε δρόμους άδρομους, απέραντους, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς σημάδια και χαρακιές, μπαινοβγαίνει σε μεζονέτες με εσωτερικό ασανσέρ και πολυκατοικίες χωρίς ασανσέρ, και κάνει παραδόσεις σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αγενείς και ευγενικούς, βασανισμένους και καλοζωισμένους - σε ανθρώπους που μοιάζουν έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα κι άλλους που μοιάζουν να μην ξέρουν τι θα πει κλάμα.
Μια ιστορία ειπωμένη με γλώσσα που πότε αντιλαλεί και πότε σωπαίνει, ευφραίνεται και συστέλλεται, κρύβεται και φανερώνεται, παλεύοντας ν' ακολουθήσει τα ματωμένα χνάρια που αφήνουν οι άνθρωποι και τα πράγματα στο χιόνι. Μια ιστορία για το μυστήριο, τον πόνο, την τραγικότητα, την τρέλα, αλλά και την ανθρωπιά, την ελπίδα, την κρυμμένη ομορφιά και την ποίηση της σύγχρονης ζωής. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου