Στη Λέσχη Ανάγνωσης τη Μ. Δευτέρα 10/4 ο συγγραφέας Κώστας Μπαρμπάτσης με τη συλλογή διηγημάτων "Λυκοχαβιά και άλλες ιστορίες"
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Κώστας Μπαρμπάτσης, Συγγραφέας
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο φιλόλογος Σταύρος Μποφυλάτος.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του συλλόγου μας (Σοφ. Βενιζέλου 20 και Καραολή & Δημητρίου, στο κέντρο του Χαλανδρίου).
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΤΣΗΣ
Ο Κώστας Μπαρμπάτσης γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Εδώ και πολλά χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Εφαρμοσμένη Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος με ειδίκευση στην εκπαιδευτική τεχνολογία και στα πολυμεσικά τρισδιάστατα εικονικά περιβάλλοντα. Παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημιουργική γραφή» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ. Έχει διδάξει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ από το 2004 διδάσκει Πληροφορική στο δημόσιο σχολείο. Διήγημά του έχει δημοσιευθεί στο συλλογικό έργο Κι αν τα κτίρια μιλούσαν... των εκδόσεων Κέδρος. Η συλλογή Λυκοχαβιά είναι το πρώτο του βιβλίο.
2.ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ
"Ως προς τον τρόπο, ως προς το «πώς» σε αυτό το βιβλίο, η λέξη κλειδί είναι η προφορικότητα. Και τα έξι διηγήματα αναδεικνύουν ένα πολύ ζωντανό και πειστικό ιδίωμα που δεν ξεχνιέται. Ο λόγος της αφήγησης βγαίνει βαθιά μέσα από το σώμα των αφηγητών, αυθεντικός, χωρίς προσποίηση καμιά. Τα δεδομένα, τόπος, χρόνος, ονόματα, πρόσωπα και περιγραφές δίνονται, εννοείται, αλλά στο πλαίσιο ενός λόγου χειμαρρώδους που διανθίζεται από την επίκληση της άποψης των αφηγητών. Λέξεις συχνά περικομμένες όπως υπαγορεύει το ιδίωμα, άλλες φορές άγνωστες στην στάνταρτ νεοελληνική, το νόημα των οποίων αβίαστα προκύπτει από το συγκείμενο, περάσματα από τον αόριστο της αφήγησης στον ιστορικό ενεστώτα όταν η συγκίνηση είναι μεγάλη και η ταχύτητα των εξελίξεων αυξάνεται, ρητορικές ερωτήσεις, διάλογοι πειστικά ενσωματωμένοι στην καθεαυτήν αφήγηση."
Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, H Εποχή, 08/01/2023
Τα πολύ συγκινητικά διηγήματα του Κώστα Μπαρμπάτση έχουν και είναι βαθιά εμποτισμένα με άρωμα της Ελλάδας του ‘40, με άρωμα της Ελλάδας της προκοπής μα και της αδυναμίας των ανθρώπων της να ξεφύγουν από τα δεινά των χαρακτήρων τους, με άρωμα σκληρής υπαίθρου, με άρωμα τόπων κακοτράχαλων και άξενων, με άρωμα της απώλειας, με άρωμα θανάτου, όπου ρεαλισμός και διεισδυτική καταγραφή νοοτροπιών, αντιλήψεων και συμπεριφορών, μας φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Έξι ιστορίες που αφορούν την μνήμη, την απώλεια των συναισθημάτων, της λογικής, της ίδιας της ζωής και έχουν σαν ήρωες ανθρώπους εύθραυστους, αδύναμους, ψυχικά ευάλωτους που, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τη σκληρότητα που τους περιβάλλει επιλέγουν τη φυγή.
Κώστας Τραχανάς, fractal, 01/11/2022
Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του γεννημένου στο Αγρίνιο και κατοίκου Θεσσαλονίκης Κώστα Μπαρμπάτση. Αναμφισβήτητα εμφανίζεται σαν νέος συγγραφέας με ταλέντο και με ιδιαίτερη άποψη πάνω στους χαρακτήρες και τα κείμενα του. Περιμένω τη συνέχεια και σε επόμενα βιβλία.
Βασίλειος Δρόλιας, εφημ. Τα Νέα, 29/10/2022
Ο Μπαρμπάτσης δεν πάσχει από νοσταλγία, δεν επιθυμεί να «πουλήσει» φολκλόρ και παράδοση, δεν έχει προθέσεις ωραιοποίησης του παρελθόντος αλλά ούτε και του παρόντος. Η συγγραφική μέριμνα δεν αρκείται ωστόσο στη γλώσσα, αλλά εστιάζει και στην ιστορία. Παρότι τα μοτίβα είναι γνώριμα, ο συγγραφέας πετυχαίνει την αβίαστη γέννηση συναισθήματος και τη διατήρηση του αναγνωστικού ενδιαφέροντος, χωρίς να καταφεύγει στην υπερβολή και την επιτήδευση. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας των ιστοριών τις ελευθερώνει από το στενό χωροχρονικό καλούπι εντός του οποίου αρχικά χύθηκαν.
Γιάννης Καλογερόπουλος, Εφημερίδα των Συντακτών, 08/10/2022
Η «Λυκοχαβιά» δεν διαβάζεται σε γρήγορο ρυθμό και θα πρέπει ο αναγνώστης να βυθιστεί μέσα στην ατμόσφαιρά της για να απολαύσει τα λογοτεχνικά περάσματά της, όμως αναντίρρητα το χαρακτηρίζουμε ως μία άξια πρώτη προσπάθεια του συγγραφέα Κώστα Μπαρμπάτση και αναμένουμε τη συνέχεια της πένας του.
Γιώργος Τζιτζικάκης, literature, 06/10/2022
Τι και αν το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο του Κώστα Μπαρμπάτση, τα διηγήματά του είναι μια πραγματική εξαιρετική ευκαιρία να γνωρίσουμε την ελληνική λογοτεχνία που όλοι αγαπήσαμε τόσες δεκαετίες και μας πάει πίσω σε εποχές νοσταλγίας και αναμνήσεων, σε εκείνες τις ιστορίες που πηγάζουν από τις εμπειρίες ανθρώπων κυρίως της επαρχίας και τόσο πολύ μας συγκινούν. Εξάλλου, οι εκδόσεις Κέδρος έχουν ιστορία στην ανακάλυψη και προβολή κορυφαίων λογοτεχνών με ένα αξιοζήλευτο λογοτεχνικό θησαυροφυλάκιο που κανέναν δεν αφήνει παραπονεμένο. Τα διηγήματα του Μπαρμπάτση έχουν και είναι βαθιά εμποτισμένα με άρωμα Ελλάδας, άρωμα υπαίθρου, ένα άρωμα νοσταλγίας από εικόνες και ανθρώπους που διαφέρουν πολύ από τους σημερινούς ως προς τις συνήθειες και τα βιώματά τους. Διαμορφώνεται με την γραφή του ένα μοναδικό πλαίσιο όπου αναδύεται η Ελλάδα της προκοπής μα και της αδυναμίας των ανθρώπων της να ξεφύγουν από τα δεινά των χαρακτήρων τους.
Γιάννης Αντωνιάδης, Cutlure Now, 07/09/2022
Γιώργος Βαννός, stories music and thoughts, 30/08/2022
|
Η πρώτη σελίδα ενός βιβλίου είναι σαν την πρώτη ανάσα. Η αυλαία της ζωής ανυψώνεται ο αέρας κυκλοφορεί με δύναμη στα πνευμόνια, το φως εισβάλει στις κόγχες των ματιών κι ένας καινούριος κόσμος αποκαλύπτεται. Ο κόσμος που αποκαλύπτει από τις πρώτες κιόλας γραμμές ο συγγραφέας Κώστας Μπαρμπάτσης, στην συλλογή διηγημάτων «Λυκοχαβιά» δεν σε αφήνει να το καλοσκεφτείς. Σε παίρνει από τα μούτρα και σε καλεί να τον ακολουθήσεις ή όχι.
Ελένη Καρακατσάνη, fractal, 23/08/2022
Τη συλλογή του Μπαρμπάτση -σημειωτέον ότι μιλάμε για πρωτόλειο κι αν ήταν έτσι τα πρωτόλεια θα είχαμε άλλης κλάσης σημερινή ελληνική λογοτεχνία-, αποτελούν έξι πυκνές στην πλοκή αφηγήσεις που καθεμιά έχει δικό της ξεχωριστό λόγο αναγνωστικής ύπαρξης και όλες μαζί ,αν τις σουμάρει κάποιος λόγω της ιστορικής/κοινωνικής/θεματικής τους συνάφειας, ίσως και να μην είναι ασεβές προς τον μόχθο του συγγραφέα το να τις διαβάσει ως ένα ιδιότυπο σπονδυλωτό μυθιστόρημα, ακόμα και αν αυτό δεν διαβαστεί γραμμικά αλλά κορτασαρικά, όπως φαγώθηκα να λέω πιο πάνω. Όπως και να την χαρακτηρίσεις τη συλλογή δεν έχει σημασία η ειδολογική ετικέτα εδώ, καμιά χρεία φιλολογικής ανατομίας δεν υφίσταται. Σημασία έχουν δύο πράγματα, το ότι καταγράφεται η γλώσσα -που δεν ξέρω αν και για πόσο ακόμα, από ποιους ακριβώς και πόσο αλλαγμένη μιλιέται και τώρα-, και το ότι ξαναμπαίνουν σε πρώτο πλάνο τραχιά πολιτικά/ιστορικά γεγονότα.
Βιβή Γ., Λέσχη Ανάγνωσης του Degas, 20/8/2022
|
Ο Μπαρμπάτσης, έτσι, καταφέρνει πρώτα και κύρια να κερδίσει τον αναγνώστη που διαβάζει γιατί επιθυμεί να ανακαλύψει πού πηγαίνει η ιστορία, και όχι αν και πώς ελλοχεύουν δεύτερες αναγνώσεις και βαθύτερα νοήματα• τον αναγνώστη που διαβάζει και δεν αποζητά επιχειρήματα που θα πείσουν, πρωτίστως εκείνον, αν αυτό που διαβάζει είναι καλό ή όχι. Προσφέρει έτσι κάτι που σπανίζει: ένα μονομπλόκ αφηγηματικότητας• μια αναγνωστική επιφάνεια που στραφταλίζει αποκρύπτοντας εντέχνως τις ραφές της και αναδεικνύοντας τις αρετές της δουλειάς αλλά και του ταλέντου. Είθε ο Κώστας Μπαρμπάτσης να συνεχίσει να μιλάει λιτά και να λέει πολλά.
Αλέξανδρος Ζωγραφάκης, Ιστός, 20/08/2022
Θα έλεγα ότι μία από τις σημαντικότερες και διαχρονικότερες αιτίες που οδηγεί στη φυγή, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, είναι ο πόλεμος. Από εκεί και πέρα πολλές οι αιτίες. Μια ερωτική ματαίωση, το αδιέξοδο ενός γάμου, μιας σχέσης, η διαφορετικότητα ή οι ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει κανείς. Ολα αυτά, ανάλογα βέβαια και με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, μπορούν να σε οδηγήσουν στη «φυγή».
Συνέντευξη στη στήλη "500 λέξεις", Ένθετο "Τέχνες και γράμματα" (Επιμέλεια Αλεξάνδρα Σκαράκη) - Καθημερινή, 03/08/2022
|
Καλογραμμένη συλλογή με πειστικές πινελιές. Αναδεικνύει τον θάνατο, την απώλεια, τον φόνο μέσα στο πλαίσιο μιας αναίτιας συχνά, φυσικής, ενστικτώδους, όσο και απάνθρωπης συμπεριφοράς, σαν η ζωή στις προνεωτερικές κοινωνίες να είναι ζούγκλα και μάχη μαζί.
Γιώργος Περαντωνάκης, bookpress, 29/07/2022
Άθως Δημουλάς, Περιοδικό Κ της Καθημερινής, 24/07/2022
Άνθρωποι εύθραυστοι που, αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τη σκληρότητα που τους περιβάλλει, βλέπουν ως μόνη διέξοδο τη φυγή. «Η Λυκοχαβιά του εξαίρετου πεζογράφου Μπαρμπάτση δεν είναι εύκολη αναγνωστική εμπειρία, είναι όμως μοναδική»
Χαριτίνη Μαλισσοβα, Εφημ. Θεσσαλία, 17/07/2022
Λιτός στην αφήγησή του ο συγγραφέας. Με αίσθηση του μέτρου, αποφεύγει το περιττό, χωρίς λεκτικούς ακκισμούς, γεγονός που κάνει τον τόνο συγκρατημένο παρά το δραματικό στοιχείο του θανάτου που κυκλώνει διαρκώς τα πρόσωπα. Συγκινεί, αλλά δεν εκβιάζει τη συγκίνηση του αναγνώστη με μελοδραματισμούς. ("Κι όπως γύρισε πλάτη να το τυλίξει [το δαχτυλίδι], πλησίασε αργά από πίσω ο Λευτέρης. Πλησίασε και βάζοντάς του την κάννη στον σβέρκο, πάτησε τη σκανδάλη και τον άφησε εκεί. Στον τόπο του", σ. 128). Το μεγάλο προτέρημα του βιβλίου είναι το πλάσιμο των χαρακτήρων με υλικά παραδοσιακά και σύγχρονα. Ο Λώλος, ο Λευτέρης, ο μετανάστης-βοσκός, η Σεβαστή, ο Τσίλιας είναι μεν μυθοπλαστικές κατασκευές αλλά με τέτοιο εκτόπισμα που "ζουν" και έξω από τις γραμμές του βιβλίου. Αποτελούν, σύμφωνα με την έκφραση του Seymour Chatman, αυτόνομα και ανοιχτά όντα, ικανά να μας "στοιχειώνουν" ακόμη και μετά το πέρας της ανάγνωσης.
Δημήτρης Χριστόπουλος, 13/07/2022
Πρόσεξα με πολύ ενδιαφέρον τη συλλογή διηγημάτων Η λυκοχαβιά του Κώστα Μπαρμπάτση από τις εκδόσεις Κέδρος. Τα διηγήματα, με έντονη προφορικότητα, είναι γραμμένα στο ιδίωμα της Ηπείρου (ή του Ξηρόμερου), κάτι που λειτουργεί πολύ θετικά, με ιστορίες από Κατοχή, Εμφύλιο και τη μετανάστευση των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.
Νίκος Σαραντάκος, 11/07/2022
Η "Λυκοχαβιά" του εξαίρετου πεζογράφου Μπαρμπάτση δεν είναι εύκολη αναγνωστική εμπειρία, είναι όμως μοναδική. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς (πόσο μάλλον μια κριτική που ψάχνει πράγματα και πέρα από τα προφανή), να περιγράψει με λίγες γραμμές το ζουμί ενός διηγήματος, ενώ αντίθετα μια τεράστια ατμοσφαιρική και υφολογική καταιγίδα προσδίδει μια πέρα από τα αναμενόμενα και ψυχολογική αλλά και συναισθηματική βαρύτητα, τόση ώστε ακόμη και η συγκίνηση, πέρα από τα λόγια που αυθόρμητα βγαίνουν από το στόμα μας, να είναι μέσα σε αυτό το μπρα ντε φερ ανάμεσα στον δημιουργό και τον δέκτη.
Χρίστος Παπαγεωργίου, diastixo, 01/07/2022
Ποιος είναι ο Κώστας Μπαρμπάτσης με διδακτορικό στην εκπαιδευτική τεχνολογία και στα πολυμεσικά τρισδιάστατα εικονικά περιβάλλοντα, που με το πρώτο του κιόλας βιβλίο του, τη «Λυκοχαβιά» (εκδ. Κέδρος) μας συγκινεί; Έξι ιστορίες που αφορούν την απώλεια των συναισθημάτων, της λογικής, της ίδιας της ζωής στήνονται με σκηνικό την Αιτωλοακαρνανία και την Ήπειρο του πολέμου, της Κατοχής, του Εμφυλίου, της μετανάστευσης και ήρωες ανθρώπους εύθραυστους, αδύναμους που επιλέγουν τη φυγή. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι, υπήρξαν ή είναι αποκύημα της φαντασίας του καθηγητή πληροφορικής; Από πού ξεπήδησαν αυτές οι ιστορίες και τι σημαίνει άραγε λυκοχαβιά; Για όλα αυτά μιλήσαμε με τον συγγραφέα ζητώντας του να μας βάλει πιο μέσα στην ιστορία του.
Ευτέρπη Μουζακίτη, Athens Voice, 29/06/2022
Τα αγάπησα όλα τα διηγήματα και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κανένα. Η προφορική σχεδόν γραφή μού δημιουργούσε συνέχεια εικόνες, οι ιδιωματισμοί χρησιμοποιήθηκαν άψογα κι εντάχθηκαν αρμονικά στα κείμενα, αν και ίσως η άφθονη χρήση τους ξενίσει κάποιους αναγνώστες, το περιεχόμενο των κειμένων δεν είχε καμία ωραιότητα και παρουσίαζε τα γεγονότα όπως έγιναν, αντικειμενικά και σχεδόν αποστασιοποιημένα, κάτι που με βοήθησε να νιώσω καλύτερα τα συναισθήματα των χαρακτήρων και να κατανοήσω τον τρόπο αντίδρασής τους σε δύσκολες και στενόχωρες συνθήκες. Η γραφή καταφέρνει να αφήσει το προσωπικό της σημάδι στα κείμενα και να μην τα παραθέσει χωρίς καθοδήγηση και όρια, ένα γνώρισμα που δύσκολα συναντάμε σε τέτοιες περιπτώσεις, μιας κι ο συγγραφέας εύκολα θα μπορούσε είτε να παρασυρθεί και να δημιουργήσει ακατανόητες εξελίξεις είτε να εντάξει αταίριαστες περιγραφές και ασύμβατο λεξιλόγιο με την εποχή και τον τόπο. «Λυκοχαβιά», πόνος, δυσκολίες, Ήπειρος.
Πάνος Τουρλής, vivliokritikes, 31/05/2022
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου