ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "ΑΡΓΩ" στις 15/2 συζητάμε το μυθιστόρημα "Δεν ήμουν πια άνθρωπος" του Osamu Dazai

 "ΑΡΓΩ"  ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ 

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι, 

η Λέσχη Ανάγνωσης του  Πολιτιστικού - Επιστημονικού  Συλλόγου Χαλανδρίου "Αργώ" σας προσκαλεί την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023, ώρα 19.30, στη συζήτηση για το μυθιστόρημα του OSAMU DAZAI  "ΔEN HMOYN ΠΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ", εκδ. GUTENBERG. 

Συμμετέχει:

Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος, μεταφραστής 

Τη συζήτηση  θα συντονίσει o φιλόλογος Mποφυλάτος Σταύρος. 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του συλλόγου μας (Σοφ. Βενιζέλου 20 και Καραολή & Δημητρίου, στο κέντρο του Χαλανδρίου).

Δηλώστε τη συμμετοχή σας στο e-mail:  argohalandriou@yahoo.com

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μπροστά στους ανθρώπους έτρεμα πάντα από φόβο. Επειδή δεν είχα την παραμικρή αυτοπεποίθηση στα λόγια μου και στη συμπεριφορά μου κρατούσα μυστική, μόνο για τον εαυτό μου, την αγωνία και το άγχος μου, βαθιά σ' ένα μικρό κουτί μέσα στο στήθος. Κι έτσι, κρύβοντας καλά καλά όλη τη μελαγχολία και τη νευρικότητά μου, για να μη φανούν, προσποιούμενος με όλη μου τη δύναμη μια ουράνια αισιοδοξία, βαθμηδόν τελειοποιούσα τον εαυτό μου στο ρόλο του εκκεντρικού γελωτοποιού. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως οτιδήποτε ήταν καλό, αρκεί να έκανε τους ανθρώπους να γελάσουν. Μ' αυτό τον τρόπο δεν έδιναν και πολλή σημασία στο ότι εγώ ήμουν έξω από τη λεγόμενη "ζωή" τους.

Το Δεν ήμουν πια άνθρωπος είναι το αριστούργημα του Οσάμου Νταζάι (1909-1948) και διαχρονικά το δεύτερο μυθιστόρημα σε πωλήσεις στην Ιαπωνία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

BIΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Οσάμου, Νταζάι

Ο Οσάμου Νταζάι ήταν Ιάπωνας συγγραφέας ο οποίος γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου το 1909 και πέθανε στις 13 Ιουνίου το 1948 στην ηλικία των 39 ετών. Θεωρείται ένας από του πιο γνωστούς συγγραφείς μυθιστορημάτων του 20ου αιώνα της Ιαπωνίας. Πολλά από τα έργα του θεωρούνται κλασικά της σύγχρονης Ιαπωνικής λογοτεχνίας, όπως το "Δεν ήμουν πια άνθρωπος". Με ημιβιογραφικό χαρακτήρα και πολλά στοιχεία της προσωπικής του ζωής, τα έργα του έχουν κινήσει το ενδιαφέρον πολλών αναγνωστών. Τα βιβλία του επίσης μιλούν για θέματα όπως η ανθρώπινη φύση, οι κοινωνικές σχέσεις, η ψυχική ασθένεια και η μεταπολεμική περίοδος στην Ιαπωνία. Ήταν το όγδοο παιδί ενός πλούσιου κτηματία. Η οικογένειά του ήταν αρχικά ταπεινής καταγωγής αλλά σύντομα έγινε σεβαστή και απέκτησε δύναμη. Ο πατέρας του ασχολήθηκε με την πολιτική και έγινε μέλος του Κιζοκου-ιν (House of Peers) το οποίο αποτελούταν από υψηλής τάξεως ευγενείς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην είναι παρόν στην παιδική ηλικία του Νταζάι. 

Η μητέρα του ήταν άρρωστη μετά από 11 γέννες και έτσι τον μεγάλωσαν κυρίως οι υπηρέτες του σπιτιού. Το 1927 ξεκίνησε τις σπουδές του στη λογοτεχνία και ξεκίνησε να γράφει διάφορες ιστορίες. Η επιτυχία του στο γράψιμο σταμάτησε όταν ο συγγραφέας Ρυουνοσούκε Ακουταγκάβα, τον οποίο θαύμαζε πάρα πολύ, αυτοκτόνησε. Άρχισε να παραμελεί τις σπουδές του και ξόδευε το μεγαλύτερο μέρος του επιδόματος του σε ρούχα, αλκοόλ και ασχολούταν με το Μαρξισμό που ήταν βαριά απαγορευμένος από την κυβέρνηση. Συχνά εξέφραζε τις τύψεις του που είχε γεννηθεί σε μια τόσο λανθασμένη κοινωνία. Το 1929 έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, η οποία όμως απέτυχε. 

Τον επόμενο χρόνο κατάφερε να αποφοιτήσει. Το 1930 το έσκασε με μία γκέισα, την Χάτσουγο Ογάμα και αυτό έγινε η αφορμή για να τον αποκληρώσει η οικογένειά του. Μερικές μέρες αργότερα έκανε άλλη μια απόπειρα αυτοκτονίας μαζί με μια άλλη γυναίκα σε μια παραλία. Η γυναίκα δεν επιβίωσε αλλά ο Νταζάι σώθηκε από μια βάρκα. Κατηγορήθηκε ως ένοχος για το θάνατο της κοπέλας αλλά με τη βοήθεια της οικογένειάς του κατάφερε να ξεφύγει από κάθε κατηγορία. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε τη Χάτσουγο. Τα επόμενα χρόνια του ήταν πολύ δημιουργικά σχετικά με τη λογοτεχνική του καριέρα. Μετά από την τρίτη του απόπειρα αυτοκτονίας, αρρώστησε από σκωληκοειδίτιδα και νοσηλεύτηκε. Εκείνη την περίοδο εθίστηκε σε ένα παυσίπονο βασισμένο στη μορφίνη. Κλείστηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα όπου κατάφερε να απεξαρτηθεί. Κατά τη διάρκεια αυτή, η συζυγός του διέπραξε μοιχεία με έναν από τους καλύτερους φίλους του. Γρήγορα έγινε ευρέως γνωστό και ο Νταζάι διέπραξε αυτοκτονία με τη Χάτσουγο, αλλά για άλλη μια φορά απέτυχε, έτσι πήραν διαζύγιο. Σύντομα ξαναπαντρεύτηκε με μια δασκάλα, τη Μιτσίκο Ισιχάρα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Τα επόμενα χρόνια έγραψε πολλά έργα κάποια από τα οποία εκδόθηκαν. Ήταν δύσκολο όμως να τα εκδώσει διότι το περιεχόμενό τους γινόταν δύσκολα αποδεκτό εκείνη την εποχή. Την μεταπολεμική περίοδο, ο Νταζάι έφτασε στην κορυφή της καριέρας του. Επίσης απέκτησε μια κόρη με μια θαυμάστριά του. Έγινε αλκοολικός και παράτησε την οικογένειά του για να ζήσει με μία χήρα, την Τόμιε Γιαμαζάκι. Το 1948 αυτοκτόνησαν μαζί.